De laatste tijd heb ik het nog wel eens lastig thuis. Mijn dochter van 5 jaar beantwoordt alles met de vraag ‘waarom’? Antwoorden met ‘daarom’ is voor een kind niet voldoende, daar neemt ze geen genoegen mee. Dus daar zit ik dan tegenover haar om uit te leggen dat fruit gezond is omdat daar veel vitamine inzitten. ‘Ja maar daar hebben we vitaminepilletjes voor’, zegt ze dan eigenwijs. Door haar ‘waarom vragen’ houdt ze mij ook scherp. Als ze na lange gesprekken eindelijk is gaan slapen, vraag ik me regelmatig af waarom iets is zoals het is. Is dat wel altijd logisch of is de kinderlogica soms vele malen slimmer? Wij zijn gewoontedieren, veel van wat wij doen, doen wij op de automatische piloot. Wij zijn het verleerd om de ‘waarom’ vraag te stellen. Soms is het ook veel eenvoudiger om daarom te doen dan waarom te vragen. Maar soms is het toch echt wel verstandig om kritisch te blijven.
Aangemoedigd door mijn dochter stel ik ook regelmatig de ‘waarom vraag’ aan mijn opdrachtgevers. Dat kan best wel irritant zijn, daar ben ik me van bewust maar ik doe dit niet om te irriteren. Mijn doelstelling is altijd om de beste oplossing voor de klant en/of gebruiker te vinden. En om dat te kunnen bereiken wil ik graag de behoeften en de eisen van de klant weten. Om deze behoeften te kennen moet er regelmatig worden doorgevraagd. Vaak is een opdrachtgever ook niet altijd bewust van zijn/haar eigen behoeften. Door kritische vragen te stellen proberen wij de klant te helpen om de behoeften en huisvestingsdoelstellingen helder te krijgen. Het vertalen van deze behoeften naar functionele eisen zorgt er regelmatig voor dat wij daardoor andere vindingrijke en betere oplossingen voor de opdrachtgever aandragen.
