Wie regelmatig bij Van der Horst op bezoek komt of naar kantoor belt, kent haar zeker: Heidi Keizers. Heidi is een kleurrijk figuur, erg gastvrij en hét gezicht van de ontvangstbalie van het bouwbedrijf uit Mill. Met een brede glimlach heet ze iedereen welkom, waarbij ze als het even kan meteen je naam onthoudt. O ja, en ook je schoenen checkt. Ze is altijd vrolijk en houdt van een grapje, want als ze niet veel heeft gelachen vindt ze het een waardeloze dag. Wie Heidi is, waarom ze bij Van der Horst werkt, wat haar energie geeft en waaraan ze juist écht een hekel heeft? Ze vertelt ’t hier.
Vertel eens Heidi, wie ben jij en waar kom je vandaan?
“Ik woon sinds een jaar of 12 in Nijmegen, samen met mijn man en twee kinderen. Ik houd heel erg van dieren. Vroeger hadden wij thuis een soort miniboerderij. Alle dieren mochten naar huis worden meegenomen, dus ik ben er mee opgegroeid. Toen ik een paar vermagerde poezen op de werf bij Van der Horst zag lopen, heb ik me meteen over ze ontfermd en nu wonen ze bij mij in huis. Daar worden nog weleens grapjes over gemaakt. Verder kan ik geen dag zonder bloemen: als we terugkomen van vakantie koop ik onderweg al een nieuwe bos voor in huis.”
Een dieren- en bloemenliefhebster dus! Hoe lang werk jij al bij Van der Horst en wat heb je hiervoor gedaan?
“Ik werk nu 8 jaar bij Van der Horst. Hiervoor heb ik heel veel gereisd. Zo heb ik tijdens mijn studie in Portugal gewerkt. Daarna organiseerde ik voor een internationaal hightech-bedrijf alle beurzen over de hele wereld. In die tijd was ik nooit thuis en leefde ik uit een koffer. Boston, Shanghai, Hongkong, Singapore, Bangkok en vele steden in Europa: ik was continu op reis. Ik was ook niet op zoek naar huisje-boompje-beestje. Maar als je wat ouder wordt en iedereen is gesetteld, verandert dat wel. Toen er een man en kinderen in beeld kwamen, wilde ik rust creëren thuis. Na eerst een jaar bij een ander bouwbedrijf gewerkt te hebben, kwam ik bij Van der Horst terecht.”
Dan heb je veel van de wereld gezien. Wat sprak je na die tijd aan bij Van der Horst?
“De informele en open cultuur, zonder merkbare hiërarchie. Alles is bespreekbaar. Hier kun je gewoon jezelf zijn, ook al ben je niet helemaal doorsnee. Niemand dacht dat ik het hier lang zou volhouden, omdat ik toch een beetje een vreemde eend in de bijt ben. Ik spreek geen Brabants, maar inmiddels versta ik het meeste wel. En alles is lokaal: de boekenhandel om de post op te halen, een plaatselijke bloemist. Hier kennen mensen in het dorp je gewoon, dat ben ik niet gewend. Ik vind het wel grappig. Het is prettig dat mensen vragen hoe het met je gaat en iedereen staat voor elkaar klaar, al vind ik in mijn vrije tijd anonimiteit ook belangrijk. Verder heb ik het getroffen met Ted als leidinggevende. Hij is altijd belangstellend, staat open voor ideeën en is heel erg toegankelijk. Echt een mensen-mens. En hij maakt ook veel grappen, daar houd ik van. Het verkoopteam, waarvan ik onderdeel ben, is ook een fijne groep. Dat zijn jongens die hier ook al lang werken, dat schept een band.”
Fijne collega’s dus, heel belangrijk. Hoe ziet jouw werkdag eruit?
“Iedere dag is anders en afwisselend. Ik ontvang bezoek, ik beantwoord de telefoon, ik ben bezig met leads, een stukje acquisitie. Verder regel ik de bedrijfskleding om de jongens er leuk uit te laten zien. Hipper-de-pip, zodat ze niet met kapotte en hele vieze kleren rondsjouwen. Ook koop ik de kantoorartikelen in, ruim ik spreekkamers op, organiseer ik de schoonmaak van het pand en beheer ik de agenda van Ted en Antoon. Maar ook als er mooie bloemen verzorgd moeten worden voor op kantoor of jubilea, ga ik aan de slag. Veel hand- en spandiensten dus. Ik kom mijn week wel door.”
Dat klinkt als een gevarieerde baan. Wat wil jij daarbij voor collega’s betekenen?
“Ik wil dat ze weten dat het altijd in orde komt. Dat zaken ook echt goed geregeld worden. Daarom ben ik ook slecht in delegeren. Volgens Ted doe ik altijd veel te veel zelf. Maar ik wil gewoon altijd zeker weten dat het 100% goed geregeld is. En dat probeer ik op een vrolijke manier te doen. Dat vind ik heel belangrijk. Daarbij denk ik altijd in oplossingen. Ondanks dat ik mij niet, net als mijn collega’s, over complexe bouwvraagstukken hoef te buigen, laat ik daarin weer mijn vindingrijkheid zien. Ik houd van dingen regelen, zonder losse eindjes. Verder ben ik voorzitter van de PV dus ik probeer zoveel mogelijk gezellige momenten te organiseren.”
Een waardevolle collega dus waarop je kunt bouwen. En waarop kunnen klanten rekenen?
“Op herkenning. Zodra ik iemand spreek of ontmoet, onthoud ik de naam en als het kan ook persoonlijke feitjes. Bijvoorbeeld over een verhuizing of over de kinderen. Dat probeer ik bij te houden. Ik toon graag mijn interesse, om zo ook een band op te bouwen. Bijvoorbeeld met de onderleveranciers, hen zie ik het vaakst. Maar ook met architecten, dat contact is altijd erg leuk. Zij hebben veel ideeën en denken out of the box, terwijl ik van structuur houd. Deze karakteristieke tegenstelling vind ik grappig.”
Wat is daarbij nou typisch Heidi, wat kenmerkt jou in je werk?
“Dat ik met iedereen kan omgaan. Ik leg heel gemakkelijk contact, of ik nu iemand moet bellen of persoonlijk zie. En dan maakt het niet uit of het een metselaar is of een directeur. Ik ben heel dienend en probeer het voor iedereen goed te doen. Ik sta voor iedereen klaar. Zodra iemand binnenkomt weet ik ook al of diegene koffie of thee drinkt. Je hoort mij vaak roepen ‘ik pak ’t op’, ‘wordt geregeld’ of ‘komt in orde’. En ’s ochtends wil ik weleens aan collega’s vragen: ‘goedemorgen, hoe heb je geslapen? Heb je nog gedroomd?’ Dat vind ik gewoon leuk, dan krijg je een keer een ander gesprek.”
Waarvan krijg jij écht energie en waar kun je juist totaal níet tegen?
“Van dieren krijg ik energie. En van kinderen, die kennen nog geen grenzen. Dat vind ik leuk, zij zijn lekker spontaan en daar houd ik van. Op het werk krijg ik energie van simpele, vriendelijke gebaren. Iemand die een keer een kopje koffie voor je haalt. Of als je een compliment krijgt. Of als er een hele grote groep op bezoek is geweest, bijvoorbeeld een schoolklas, en dat alles dan goed is gegaan. Dan denk ik ‘dat heb ik mooi weer gefikst’. Waar ik totaal niet tegen kan is mensen die energieloos zijn. Of hele arrogante mensen. En ook aan chagrijnige mensen heb ik een hekel. Bah.”
Volgens mij is het onmogelijk om in jouw bijzijn nukkig te zijn! Laatste vraag: wat wil je binnen nu en één jaar zeker gedaan hebben?
“Weer naar Bangladesh reizen: een grote liefde die ik van mijn vader heb overgenomen. Daar ben ik inmiddels al een keer of 10 geweest en dat land is echt mijn tweede thuis. Daar kleed ik me net als de mensen daar. Ik vind het fijn om dan een paar weken in de rimboe te zijn en te kunnen bijdragen aan het floating hospital. Op 1 mei opent er een pop-upstore van Bangladesh in Barendrecht, waar medici maar ook zwemleraren geld inzamelen om de mensen daar te helpen. Ik draag daar ook mijn steentje aan bij.”
Bedankt voor jouw tijd en openhartigheid Heidi!
8000
woningen hebben wij dagelijks in onderhoud
48
gebouwen brandwerend gemaakt
31
sportaccommodaties gerealiseerd